Ο Χείρωνας

ΧΕΙΡΩΝΑΣ ΚΑΙ ΠΛΗΓΕΣ

Η πρωταρχική Πληγή

Υπάρχει βαθιά μέσα στον καθένα μας μια αγιάτρευτη Πληγή. Είναι η ίδια για όλους τους ανθρώπους. Είναι η πληγή του χωρισμού από την Πηγή, της καθόδου από το Όλον και το Πνεύμα, στην Ύλη - ενσάρκωση. Είναι η πληγή της «πτώσης» από την Ενότητα και το Φως, στο σώμα (αρρώστιες - θάνατος), τη Γη, το σκοτάδι, τη δυαδικότητα, τις ψευδαισθήσεις, τα δίπολα («καλό» – «κακό», «εγώ» – «εσύ» κλπ). Η εκδίωξη από τον Παράδεισο. Την ανίατη αυτή πληγή συμβολίζει ο Χείρωνας. Η πληγή είναι «ανίατη», γιατί ένα κομμάτι μας θυμάται ότι κάποτε ήμασταν όλοι ΕΝΑ. Ότι κάποτε ήμασταν όλοι ΦΩΣ.

Όσο λοιπόν βρισκόμαστε εδώ κάτω, το κομμάτι αυτό θα είναι πάντα ανικανοποίητο. Θα αισθάνεται ότι δεν είναι πλήρες. Θα αισθάνεται ένα ΚΕΝΟ. Το Εγώ προσπαθεί βέβαια να αναπληρώσει ή να γεμίσει αυτό το κενό. Προσπαθεί να θεραπεύσει την πληγή του. Όμως μάταια! Όσα και ν’ αποκτήσουμε σ’ αυτή τη ζωή (υλικά αγαθά, «τέλειες» σχέσεις, αυτογνωσία, πνευματικότητα, φώτιση ή οτιδήποτε άλλο), το κενό ποτέ δεν θα καλυφθεί πλήρως. Πάντα θα θέλουμε (συνειδητά ή ασυνείδητα) κάτι περισσότερο, κάτι «μεγαλύτερο», κάτι που να πλησιάζει στο ΟΛΟΝ, στο ΕΝΑ, στην ΠΗΓΗ.

Οι ατομικές πληγές

Εκτός από την πρωταρχική αυτή Πληγή που είναι κοινή για όλους τους ανθρώπους, ο καθένας μας έχει κι άλλες «μικρότερες» πληγές, που διαφέρουν από άτομο σε άτομο (ατομικές πληγές). Και αυτές οι πληγές δημιουργούν ένα είδος έλλειψης και μια αίσθηση ανικανοποίητου (όπως συμβαίνει και με την πρωταρχική Πληγή). Δημιουργούν μια αίσθηση ΚΕΝΟΥ μέσα μας και συνδέονται (συμβολίζουν) τους τομείς και τα χαρακτηριστικά εκείνα που (νομίζουμε ότι) δεν έχουμε, που νομίζουμε ότι μας «λείπουν» και που αποζητάμε απεγνωσμένα. Τις πληγές αυτές συμβολίζει επίσης η θέση του Χείρωνα στο γενέθλιο χάρτη μας (ζώδιο – οίκος – όψεις του Χείρωνα με άλλους πλανήτες).

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΠΛΗΓΕΣ

Ερχόμαστε στη ζωή αυτή νομίζοντας ότι είμαστε διασπασμένοι σε πολλά «κομμάτια». Αισθανόμαστε αποκομμένοι από το Φως. Η συνειδητότητα που έχουμε όταν γεννιόμαστε είναι διπολική. Αυτό σημαίνει πως έχουμε επιλεκτικές - διπολικές αισθήσεις και νου. Βλέπουμε μόνο ένα πολύ μικρό μέρος της «αλήθειας», το οποίο λανθασμένα θεωρούμε σαν την «απόλυτη» και «μοναδική» αλήθεια.

Το κάθε τι στη φύση αλλά και στην ανθρώπινη εμπειρία (σύμβολο, όψη, χαρακτηριστικό, ζήτημα κλπ) περιέχει πάντα και τους δύο πόλους (Φυσικός Νόμος). Το κάθε τι περιέχει συγχρόνως και το «αντίθετό» του. Το κάθε τι είναι ουδέτερο και είναι μόνο το Εγώ αυτό που ταυτίζεται με τον έναν από τους δύο πόλους και απωθεί τον άλλο, κρίνοντας κάτι σαν «θετικό» ή «αρνητικό».

Περιέχετε πάντα και τους δύο πόλους ενός οποιουδήποτε ζητήματος, απλά δεν το ξέρετε ή σας έρχεται πιο βολικό να εκφράζετε μόνο τον ένα από τους δύο πόλους και να απωθείτε τον άλλο (είτε από συνήθεια, είτε γατί έτσι σας έχουν μάθει, ή για να γίνεστε αρεστοί και να σας αποδέχονται – επιδοκιμάζουν οι άλλοι κλπ).

Τείνουμε λοιπόν να μεγαλοποιούμε – εκφράζουμε το ένα μέρος (πόλο) ενός γεγονότος ή ενός θέματος και να ελαχιστοποιούμε – απορρίπτουμε το άλλο (αυτή είναι η σωστή σκέψη, αυτή είναι η λάθος δράση, αυτή είναι η σωστή θρησκεία, αυτό είναι ατυχία, αυτό είναι καλό, αυτό είναι κακό κλπ). Είμαστε συνειδητοί (γνωρίζουμε) για το ένα μέρος και απωθούμε το άλλο (το οποίο παραμένει κρυφό). Έτσι καταλήγουμε με μια διαστρεβλωμένη άποψη – γνώση κλπ για το τι πραγματικά μας συμβαίνει, για το ποιοι πραγματικά είμαστε. Ο Martin Lass στο καλύτερο μέχρι στιγμής βιβλίο που έχει γραφτεί για το Χείρωνα, αναφέρει ότι κάθε φορά που το κάνουμε αυτό, δημιουργούμε μια πληγή.

Αποκόβουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας και τρέχουμε μακριά του (τα απωθημένα μας κομμάτια αντιπροσωπεύουν τους χειρότερους φόβους μας). Κόβουμε τον εαυτό μας σε μικρά κομμάτια… από τη μια μεριά τα κομμάτια που μας αρέσουν και που τα αγαπάμε και από την άλλη τα κομμάτια μας που απορρίπτουμε , που μισούμε και που φοβόμαστε.

ΠΩΣ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ «ΕΠΙΔΙΟΡΘΩΣΟΥΜΕ» ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

Οι πληγές μας αυτές και η αίσθηση έλλειψης ή ΚΕΝΟΥ που δημιουργούν καθώς και η χαμηλή διπολική συνειδητότητα (ταύτιση με τον ένα πόλο και αποφυγή / απώθηση του άλλου), έχουν σαν αποτέλεσμα να μας κάνουν να πιστεύουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τη ζωή μας. Κάτι που χρειάζεται επιδιόρθωση, «φτιάξιμο», αλλαγή (να απαλλαγούμε από αυτό). Η νομίζουμε ότι κάτι μας λείπει πολύ και πρέπει οπωσδήποτε να το βρούμε για να γίνουμε ευτυχισμένοι. Με το να αποκτάμε αγαθά – γνώσεις - σχέσεις ή οτιδήποτε άλλο νομίζουμε ότι γιατρεύουμε τις πληγές μας!

Στην πραγματικότητα ξεγελάμε για λίγο τις πληγές μας (νομίζοντας ότι ξεμπερδέψαμε μ’ αυτές), μέχρι να διαπιστώσουμε ότι …τίποτα δεν έχει αλλάξει! Ότι παραμένουμε στα ίδια, παρά τις όποιες προσπάθειες.

ΧΕΙΡΩΝΑΣ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να απαλλαγούμε ποτέ από αυτά τα κομμάτια που μας ζορίζουν. Δεν μπορούμε να τα «σκοτώσουμε» ή να τα εκμηδενίσουμε γιατί είναι σαν να προσπαθούμε να θανατώσουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας! Ο Χείρωνας εκτός από τις πληγές, συμβολίζει και τη θεραπεία των πληγών αυτών.

Ο Χείρωνας μας βοηθάει σταδιακά να αυξήσουμε τη συνειδητότητα μας και ν’ αναγνωρίσουμε ότι όλα τα κομμάτια είναι δικά μας. Ότι περιέχουμε και τους δύο πόλους κάθε ζητήματος – χαρακτηριστικού - ή συμπεριφοράς μας. Κι αφού περιέχουμε και τους δύο πόλους, η κάθε προσπάθεια ν’ απαλλαγούμε από τον ένα θα καταλήξει αναγκαστικά σε αποτυχία. Είναι σαν να θέλουμε να καταστρέψουμε και να πετάξουμε το μισό εαυτό μας. Είναι σαν να μισούμε και να σιχαινόμαστε ένα κομμάτι του εαυτού μας. Ο Χείρωνας «μας σπρώχνει» σταδιακά, ν’ αγαπήσουμε και να αποδεχθούμε τον εαυτό μας. Μας βοηθάει να γίνουμε ολόκληροι!

Καθώς αυξάνεται η συνειδητότητα μας αναγνωρίζουμε και συνειδητοποιούμε ότι με το να πολεμάμε και με το να μην αποδεχόμαστε τα απωθημένα μας κομμάτια, απλώς καταφέρνουμε να τα κάνουμε ισχυρότερα. Όσο κρύβουμε και απωθούμε κάτι, τόσο αυτό γίνεται «επικίνδυνο» για μας (για την υγεία μας, για τους γύρω μας, για τη νοητική ή την ψυχολογική μας ισορροπία κλπ). Όσο το αφήνουμε να αναπνεύσει και να βγει στο φως, τόσο αυτό εκφράζεται πιο ήπια και συγκρατημένα.

Αυτή η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο ουσιαστικό Δώρο - Θεραπεία που μας «προσφέρει» ο Χείρωνας. Μην φοβάστε το άλλο σας μισό κομμάτι. Μην φοβάστε τόσο πολύ τους φόβους σας. Μην φοβάστε την Πληγή σας. Εσείς τη δημιουργήσατε κι εσείς τη μεγαλοποιήσατε και την κάνατε τόσο φοβερή και τρομερή. Αν «μπείτε» μέσα στις πληγές και τους φόβους σας κι αν παραμείνετε για λίγο εκεί χωρίς να προσπαθήσετε να αποδράσετε, οι πληγές κι ο πόνος θα «εξαφανιστούν». Αν μπείτε μέσα στις πληγές κι αν αντιμετωπίσετε κατά πρόσωπο τους φόβους σας, τότε οι φόβοι σας διαλύονται. Και τότε θα καταλάβετε τι σημαίνει εσωτερική γαλήνη και ηρεμία. Θα καταλάβετε τι σημαίνει αποδοχή. Θα είστε για πρώτη φορά ενωμένοι – ολόκληροι…

Ο Χείρωνας μας βοηθάει ν’ αυξήσουμε τη συνειδητότητά μας και ν’ αναγνωρίσουμε ότι πρέπει ν’ αποδεχτούμε και ν’ αγαπήσουμε ΟΛΑ τα κομμάτια μας ως έχουν. Ο Χείρωνας «λέει»: αγαπήστε και αποδεχθείτε όλα τα κομμάτια σας. Δεν υπάρχει κακό κομμάτι. Δεν υπάρχει κάτι που να χρειάζεται «φτιάξιμο» ή «επιδιόρθωση» στον εαυτό σας. Όλα είναι όπως πρέπει να είναι. Μην προσπαθείτε να τα αλλάξετε.

Όταν τα αποδεχθείτε «αλλάζουν» από μόνα τους!

ΑΠΟΔΟΧΗ – ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Η Θεραπεία και η ίαση των πληγών μας είναι τελικά το ταξίδι της «επανένωσης» όλων μας των κομματιών. Να τα δούμε, να τα αναγνωρίσουμε και να τα αγαπήσουμε ισόποσα. Να τ’ αποδεχτούμε και να τα βγάλουμε στο φως. Να αρχίσουμε να τα εκφράζουμε όλα.

Όταν η συνειδητότητα μας πάνω σε κάποιο μείζον θέμα μας παραμένει στάσιμη για μεγάλο χρονικό διάστημα (όσο δεν αναγνωρίζουμε και δεν αποδεχόμαστε τα απωθημένα μας κομμάτια), τότε αναπτύσσεται δυσαρμονία ή αρρώστια. Το κομμάτι μας που έχουμε απωθήσει θέλει να στρέψει την προσοχή μας πάνω του: «υπάρχω κι εγώ εδώ και θέλω να ζήσω», «δεν μπορείτε να με αποχωριστείτε, είμαι κι εγώ κομμάτι δικό σας».

Αν λοιπόν για πολλά χρόνια δεν ακούμε και προσπαθούμε να αποφύγουμε αυτό το κομμάτι, θα προσπαθήσει να τραβήξει την προσοχή μας με ολοένα και πιο «έντονους» και οδυνηρούς για το Εγώ τρόπους. Όταν και οι δύο πόλοι της κάθε πληγής – ζητήματος – θέματός μας «επανενωθούν» (όταν αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι περιέχουμε και τους δύο χωρίς να ταυτιζόμαστε ιδιαίτερα με κανέναν) επέρχεται η ίαση.

Βλέποντας και αναγνωρίζοντας και τα δύο μέρη ενός θέματος – ζητήματος, σταδιακά ξυπνάμε και αναγνωρίζουμε την αρμονία που ήδη υπάρχει στον κόσμο και τις ζωές μας. Βλέπουμε την ισορροπία και την τάξη που κρύβεται πίσω από κάθε δυσαρμονία και χαοτική κατάσταση. Βρίσκουμε μ’ άλλα λόγια το άλλο μισό μας, το κομμάτι μας εκείνο που γνωρίζει την άλλη πλευρά της εικόνας.

Αντί για τη μισή – αλήθεια βρίσκουμε την ολόκληρη.

Ο Χείρωνας

πληγές και θεραπεία

Πως θα θεραπεύσω τις πληγές και τα τραύματα μου;